نظرات ياداشت باورم كن - تودنياي مني اما به دنيا اعتمادي نيست

+ هستي

کاش ميشد که دراين جاده مسافر باشم
رنگ کوچنده ترين ايل عشاير باشم
گاه در خلوت تنهايي خود ميخواهم
در طواف حرم سبزتو شاعر باشم
نذر کردم که به پابوسي آن گنبند زرد
من شبي سوي خراسان تو زائر باشم
کوچه در کوچه به دنبال تو سرگردانم
کاش در کوچه چشمان تو عابر باشم
آخرين بيت غزل را که نوشتم با اشک
نظري کن تو به من مرغ مهاجر باشم

پاسخ

سلام عزيزم ممنون كه يادي از ما كردي شعرتم واقعا زيبا بود.