هرگاه از شدت تنهايي,ب سرم هوس اعتمادي دوباره ميزند. خنجري را که در پشتم فرو رفته درش مي اورم!ميبوسمش.صيغلي عاشقانه ميزنمش.اندکي نمک به رويش,نوازشش کرده دوباره بر سرجايش ميگذارم!!!!از قول من به او بگوييد خيالش تخت.منه ديوانه هنوز به خنجرش هم وفا دارم...!